Verrassend vriendelijke en stabiele machine, voor ervaren gebruikers misschien iets te veel.

Invoering

Al aan het einde van vorig jaar kwam ik erachter om een ​​middengeprijsde drone te proberen. Ik koos voor de JJRC-propeller, deze is qua prijs meer aan de onderkant van het middenbereik gepositioneerd. Laten we, voordat we verder gaan, verduidelijken wat ik van de middenklasse vind.

Het instapniveau, althans voor vogels die al bruikbaar zijn, ligt tussen de $ 80 en $ 200. Wat onder die prijs zit, kan al een maximaal zwak spel worden genoemd, dat normaal gesproken veel moeilijker is om normaal te vliegen dan met zelfs iets duurdere $ 100-120 stuks. Hierin zijn de motoren nog steeds koolborstels, de controller wil gewoon niet uit elkaar vallen, de armen zwaaien en zelfs een klein briesje blaast ze weg.

Bruikbare machines uit het middensegment beginnen bij $ 200. Je mag nu al een sterke borstelloze motor, GPS en mogelijk andere sensoren verwachten, evenals een bruikbare kwaliteitscamera. Fabrikanten hebben natuurlijk niet hetzelfde idee van wat goed voor ons zou zijn. Sommige mensen slaan de sensoren over maar plaatsen een supercamera op de machine, zoals de Hubsan H117S Zino (onze test van de Zino is hier te lezen: Hubsan Zino-test - DJI-killer drone-kwartier?), terwijl anderen een zwakkere uit de camera kiezen, in ruil daarvoor plaatsen ze meer sensoren in de machine, zoals het onderwerp van onze test, de JJRC x12.

De bovenste categorie hoeft niet gepresenteerd te worden, deze machines zijn allemaal bijzonder in hun soort. Meer dan $ 400 krijgen we al geweldige vliegmogelijkheden, lange afstand en een geweldige camera. Natuurlijk is de bovengrens hier al de sterrenhemel, de beste amateur- of semi-professionele machines kosten meer dan duizend dollar, wat we toegeven, tenminste thuis, betaalbaar is voor een paar.

Het onderwerp van onze huidige test, de JJRC-machine, is iets goedkoper dan de Hubsan Zino, maar misschien een van zijn concurrenten, althans in prijs. De doelgroep is echter totaal anders en ik hoop dat dit duidelijk zal worden uit onderstaand artikel. Daarom zal ik proberen enkele parallellen te trekken tussen de mogelijkheden van de twee drones, zodat je kunt beslissen welke het meest geschikt is voor jou.

Verpakking en exterieur

De eerste dikke rode stip kan naast de JJRC worden getrokken wanneer deze uit het karton wordt gehaald, aangezien de spullen in een volledig bruikbare draagtas aankomen. De zachte verpakking, die beschermt tegen trillingen en breuk, bevat de batterij en drone, de afstandsbediening en de reservemesjes in een apart compartiment. Als ik koste wat kost een minpunt zou willen vinden, zou het kunnen dat er geen drie batterijen meer geplaatst kunnen worden. Nog twee, want de ene kan naar de buik van de machine en de andere naar de muur met de batterij. En waarom het nadeel als je geen drie batterijen kunt plaatsen? Nou, daarover even later!

De JJRC x12 heeft een inklapbare arm. Het ding is een beetje origami omdat niet alleen de arm uitgeklapt moet worden, maar ook de benen aan het uiteinde van de armen. Dat komt goed uit, want gesloten past hij in een iets grotere jaszak. De structuur zelf is 17,2 x 9 x 5,5 centimeter, wat erg klein is, met een gewicht van 415 gram batterij, wat als medium kan worden beschouwd. Nieuwe Amerikaanse regelgeving heeft een gewichtslimiet voor drones zonder vergunning vastgesteld op 250 gram, wat we zullen hebben, weten we nog niet.

Wat absoluut goed is, is dat de JJRC x12 zo klein en stil is dat hij geen aandacht trekt, wat betekent dat de kans groot is dat we er geen probleem mee zullen hebben, zelfs als de nationale regelgeving een lager gewicht bepaalt dan deze machinetracks.

De batterij kan in de buik van de machine worden geklikt, de ontgrendeling kan worden opgelost door de knoppen aan beide zijden naar achteren te trekken. Stabiele, veilige oplossing, als hij eruit valt, is de machine voorbij dus raak je hem ergens.

Er is geen ander interessant ding. Voor de camera, onder sensoren en batterij, daarboven een elegante kever.

Controller

Voor mij, de afstandsbediening, of meer professioneel, de controller ziet er verrassend goed uit. Om precies te zijn, het lijkt niet alleen zo, dat is het ook. Natuurlijk is alles gewoon een kwestie van vergelijken, met een 350 HUF DJI-controller zou ik het niet eens op een enkele tafel durven zetten, maar het is echt een mooi stuk in zijn categorie. De armen bewegen gemakkelijk maar wiebelen niet, de bedieningselementen zijn boterachtig, maar echt perfect. Je kunt de GPS op de afstandsbediening uitschakelen, er is een automatische start- en terugbelknop, je kunt foto's maken en video starten, maar er is geen scrollwiel meer om de camera te kantelen.

De knoppen zijn stevig maar makkelijk in te drukken. Ze zijn iets verzonken, waardoor we ze per ongeluk moeilijk kunnen indrukken.

Je kunt je telefoon in een veerklem plaatsen die op de controller klikt. Mijn kleine Xiaomi Mi Note 10-telefoon wilde er niet uit vallen.

Dus de controller verdient, zo niet een orbitaal grote rode stip, maar een die duidelijk zichtbaar is voor één oog.

Het hoort niet helemaal bij de controller, maar het is belangrijk om te weten dat de machine ook soepel vanaf een telefoon kan worden bediend. Dit is belangrijker omdat, zoals ik hierboven schreef, de structuur niet te groot is, dus we kunnen hem meenemen in onze jaszakken, in welk geval we de afstandsbediening zelfs thuis kunnen laten. Natuurlijk moet je weten dat de bediening vanaf je telefoon nooit zo nauwkeurig zal zijn als wanneer je een controller zou gebruiken, maar de kans is er.

Vaardigheden

Zoals ik in de inleiding al zei, kan JJRC x12 worden beschouwd als een concurrent van Hubsan Zino, maar het richt zich op een heel ander publiek dan Zino. Terwijl de Hubsan-machine een waar genoegen zal zijn voor de meer ervaren, zullen met JJRC de absolute beginners en de wat meer ervarenen probleemloos zijn, en we benadrukken dit, VLIEG ZONDER PROBLEEM.

De Zino is een krachtige en snelle machine met een geweldige camera en GPS, maar zonder enige vorm van vluchtfacilitatiesensor. JJRC, aan de andere kant, hoewel sterk genoeg, is niet snel, en zelfs wanneer overgeschakeld naar de ervaren (d.w.z. niet-beginner) modus, doet de bedachtzame uitdrukking me eraan denken. Als we overschakelen naar de beginnersmodus, dan wordt het echt kunst om ermee te crashen.

De JJRC x12, of JJRC Aurora, kreeg geen waanzinnig goede 4K-camera, alleen een medium FHD-resolutie. De drie-assige cardanische ophanging (zelfs de Xiaomi FIMI A3 is slechts twee-assig) is ook niet van topkwaliteit, maar zoals je zult zien in de testvideo aan het einde van het artikel, doet hij zijn werk goed en versoepelt hij de snelheden of richtingsveranderingen tijdens de vlucht.

En wat het beste is aan het vliegtuig, en wat het zo veel geschikter maakt voor beginnende piloten, is het sensorleger dat op het vliegtuig is gemonteerd. Helaas zit er geen optische sensor aan de voor- of zijkant, zoals bij de DJI Mavic die vijf keer zoveel kost, maar ik denk niet dat iemand dat voor zoveel geld verwacht. Maar van mijn kant, voor die prijs, waardeer ik het echt dat naast GPS een optische en ultrasone sensor ook helpt bij hoogtewaarneming en nauwkeurige landing. Ik ken niet echt een andere drone die dit zou weten in deze prijsklasse, zelfs de Xiaomi FIMI X8 SE met dubbele kosten heeft alleen een optische sensor aan de onderkant, zelfs niet de al genoemde Zino. Het is dus een enorm grote rode stip, zo groot dat hij niet eens in de checker past!

Het bereik van de machine is ook verrassend lang en de WIFI-verbinding is redelijk stabiel in vergelijking met de mogelijkheden, maar daar kom ik later op terug. Volgens de bijgevoegde gegevens kan de maximale vlieghoogte 500 meter zijn en het maximale bereik is één kilometer.

In de afgelopen weken heb ik de vogel op verschillende plaatsen gevlogen, en wat met alle wifi-machines is bewezen, is dat het bereik sterk afhangt van of we ons in een bevolkt gebied bevinden, dat wil zeggen een plek die dicht is bedekt met wifi, of mogelijk aan de rand van het dorp in de wildernis. In het eerste geval viel het signaal weg op een hoogte van ongeveer 100 meter en in het laatste geval kon ik het vliegtuig ondanks het relatief grote vlieggebied niet buiten bereik brengen.

Ik merk hier op dat ik met deze kleine vliegtuigen niet veel zin zie in zelfs een bereik van één kilometer, omdat ze veilig kunnen worden gevlogen, meestal in het zicht. In extreme gevallen kun je natuurlijk proberen hoeveel dat is, want als het signaal wegvalt, komt de JJRC x12 vanzelf bij ons terug.

Als het om wifi gaat, is het ook erg belangrijk dat het in de 5 GHz-band werkt, dus met een telefoon die alleen op de oude 2,4 GHz communiceert, zul je niet gedijen!

Daarbuiten is er veel kennis. Hij kent cirkelen, hij kan ons volgen. Bovendien zijn de laatste bewerkingen verrassend goed, je kunt behoorlijk goede foto's van jezelf maken tijdens het volgen, noch de machine, noch de camera trilt.

Naast bovenstaande is het dankzij de hulp van GPS ook mogelijk om op een vooraf geplande route te vliegen. Ik weet niet hoe je met hem bent, maar ik heb dit hoogstens op geen van mijn drones gebruikt tijdens het testen van de machine. Hoe dan ook, het kan geen kwaad om er een te hebben, misschien zit iemand liever naar de vogel te kijken dan hem scherp te controleren.

Nog iets interessants aan het einde, in het geval van de JJRC x12 kan de GPS worden uitgeschakeld. Klinkt in het begin raar, omdat we het verdomd uitschakelen als we het hebben. De verklaring is simpel, in een afgesloten ruimte is er geen satellietverbinding met een dak boven ons hoofd, dus vlieghoogte is hier niet afhankelijk van, alleen op de ultrasone en optische sensor op de buik.

Eindelijk, hier is de camera, waarover we meer in detail moeten praten. Zoals je misschien al hebt gelezen, werd de foto-videomachine geleverd met een drieassige cardanische ophanging, die, zo niet met de nauwkeurigheid van honderdduizenden instrumenten, zijn werk perfect doet. Omdat ik de machine niet heb verpletterd, kan ik je niet vertellen hoeveel hij tegen fysieke mishandeling kan, maar onder normale omstandigheden zwemt de camera mooi, zoals blijkt uit de beelden.

De grootste zwakte van de drone is sowieso de camera zelf. De structuur die 4K wordt genoemd, is niet in staat om in werkelijkheid 4K-opnamen te maken. Als we de kleine lettertjes beter lezen, blijkt dat de sensor (vermoedelijk) 4K-resolutie heeft, en de foto's die kunnen worden gemaakt hetzelfde zijn, maar de video's hebben "slechts" 1080p-resolutie, het beeld ververst, in ieder geval tot 30 frames per seconde, hoewel dit meer is zou ik eronder houden.

De voltooide opnames zullen we niet graag bekijken op 4K TV, de kwaliteit maakt het meer geschikt om te delen op bijvoorbeeld Facebook. De resolutie is er natuurlijk, maar door de compressie is het detail, althans voor zeer nabije objecten, onder de bodem van de kikker. Het is een genoegen om een ​​softwarezoom voor de camera te krijgen, zodat we dichtbij verre dingen kunnen komen.

Gebruik

JJRC x12 is best interessant in termen van wifi-verbinding. Bij vergelijkbare vogels komt het meestal voor dat zowel de controller als de telefoon aan de drone moeten worden gekoppeld. We besturen de vlucht met de controller, we zien het camerabeeld en de telemetrie op de telefoon. JJRC x12 werkt gelukkig echter compleet anders.

We moeten eerst de drone aanzetten. We horen een druppel irritant deuntje dat het begin aangeeft. Dan moeten we de controller aanzetten, als de lampjes op de drone niet meer knipperen, gaat het goed. Ten slotte moet je je telefoon verbinden met de controller. Dat wil zeggen, niet voor de drone! Of alleen naar de drone als deze wordt bestuurd door de telefoon.

Waarom is het goed dat de telefoon is aangesloten op de controller? Doordat de antennes op de afstandsbediening sterker zijn dan wat er in je telefoon zit, gaat de verbinding tussen je telefoon en de drone dus via de controller. Met deze methode is de vertraging tussen het beeld op je telefoon en de werkelijkheid merkbaar kleiner. Dat wil zeggen, we kunnen veel meer vertrouwen op het camerabeeld terwijl we de controle hebben. Nog begrijpelijker is dat we veilig naar het camerabeeld op de telefoon kunnen kijken en de machine dienovereenkomstig kunnen bedienen, we hoeven niet constant omhoog te kijken om te zien of het echt is waar we denken dat het zou moeten zijn.

Uit wat tot nu toe is beschreven, kan een zeer nauwkeurig beeld van de kenmerken van de machine zijn gevormd, en ik zal dit beeld niet vernietigen, sterker nog, ik kan het alleen maar versterken!

De JJRC x12 is een ontzettend stabiele machine die ook bij winderig weer veilig ingezet kan worden. Natuurlijk hoef je niet aan orkaanwinden te denken, maar vandaag had bijvoorbeeld de vlucht voor het artikel een behoorlijk ongemakkelijke windvlaag, maar de x12, of zoals ik hierboven schreef, de JJRC Aurora droeg het absoluut goed. Dankzij zijn sensoren zwaaide hij zelfs bij een grotere windvlaag niet meer dan een halve meter terwijl hij zweefde, wat perfect de kracht van de wind compenseerde.

Dit geldt ook voor gedrag tijdens de vlucht. Ervaren piloten zouden hun snelheid zeker laag vinden, maar dit nadeel is ergens ook een voordeel van de machine. Het vliegt bedachtzaam, stabiel, simpelweg het beste van de laatste tijd voor een groep beginners of nieuwelingen.

Ik wil natuurlijk niet het gevoel geven dat iemand anders het niet kan gebruiken, want het is echt leuk om ermee te vliegen. Rundvlees veel adrenaline zal door de ervaring niet in onze aderen worden gepompt, maar er zijn velen die het niet eens nodig hebben, de machine zal perfect voor hen zijn.

Boven, misschien in het gedeelte over de verpakking, schreef ik dat we maximaal één defect kunnen detecteren, dat er slechts ruimte is voor twee batterijen in de draagtas. Ik zei dit omdat hoewel de fabrikant 25 minuten vliegtijd belooft op een enkele lading (in werkelijkheid is het meer 20-22 minuten), die 20 minuten glijden zodat je het niet eens merkt. Er zijn machines die tijdens de test zo moe kunnen worden dat ik al kan raden wanneer de batterij uiteindelijk leeg raakt, maar de JJRC x12 is niet zo.

Ik had al een drone in mijn hand waar ik over schreef, natuurlijk wil je natuurlijk ook graag dronen. Maar in feite lijkt 20 minuten met de JJRC-vogel erg kort. Bij een temperatuur van rond de 20 graden vandaag, bij zonnig weer, had ik liever de reservebatterij opgepikt en nog minstens 20 minuten gevlogen.

Dat zou een remedie kunnen zijn als we maar één batterij hebben, dat de oplader werkt met een USB-aansluiting, dus als we met de auto gaan dronen, kunnen we hem opladen via de sigarettenaansteker, USB-adapter terwijl we een tijdje op het gras liggen beetje.

Bekijk ook mijn korte video over de machine voor het sluiten:

Konklúzió

Het punt staat in het artikel, maar als je lui was om het door te lezen, is het punt:

De JJRC x12 is een geweldige drone voor een geweldige prijs. Het verslaat de mogelijkheden van serieuze, geavanceerde vogels op het gebied van sensoren, manoeuvreerbaarheid en stabiliteit, maar helaas concurreert de camera niet met de meer ervaren, onbruikbare Hubsan Zino binnenshuis, of zelfs de Xiaomi Fimi A3 voor een vergelijkbare prijs.

De vliegervaring is eersteklas, onberispelijk, meeslepend. Onmogelijk van de machine, het is bijna verplicht om er meteen minimaal het dubbele akksis-pakket van te kopen.

Je kunt de JJRC X12 Aurora-drone kopen via de volgende link. Bij aankoop kun je ervoor kiezen om met één, twee of drie batterijen te bestellen. Zorg ervoor dat u de prioriteits- en btw-vrije Priority Line-modus selecteert als leveringsmethode!

Koop hier:

JJRC x12 Aurora-drone

.