Waar is mobielnet goed voor?
Zoals gebruikelijk proberen we nu terug te kijken in de tijd, want wat zou een betere basis kunnen bieden om de huidige omstandigheden te leren kennen en begrijpen dan om het niet al te verre verleden te beoordelen. Gelukkig zijn we vandaag niet begonnen met computers, dus we zijn uitgerust met een flink aantal jaren ervaring.
Waar beginnen we? Misschien aan het begin van dit decennium, toen we het mobiele net voor het eerst alleen ontmoetten, eigenlijk. Ergens op het hoogtepunt van 2001-2002 kwam er destijds een cliënt mijn werkplek binnen met zijn mobiele telefoon in zijn hand. Het bedrijf was destijds gecontracteerde partner van een van de mobiele dienstverleners en we hebben onder meer een mobiele faxdienst opgezet. Dit gegeven op zich is kenmerkend voor de tijd, want in die tijd was het voor een bedrijfsleider nog van levensbelang om faxen op zijn mobiele telefoon te ontvangen. En tegenwoordig begint faxen achter andere oplossingen te komen.
Maar laten we teruggaan naar de mobiele client. De heer liet trots zijn telefoon zien waarop Duna TV net aan het uitzenden was. Wij juryleden zonder contant geld renden vrolijk met de telefoon door het bedrijf en lieten iedereen zien waar de wetenschap heen gaat, de mobiele telefoon kan worden bekeken. Het was toen een groot wonder en het lijkt toen nog steeds terug te kijken op bandbreedtes. Want het is zeker goed om te weten dat mobiel breedband - dat heel breed is, en niet alleen in zijn naam - zelfs nog nergens is geweest. De snelheid was destijds goed toen je de snelheid van een analoog modem bereikte. Surfen op het web, het bezoeken van websites was een echte kwelling, niet alleen vanwege de bandbreedte, maar ook vanwege het kleine scherm met lage resolutie op de telefoons.
Toen gingen de jaren voorbij en EDGE verscheen, dat al in staat was om zelfs ISDN-snelheidsverbindingen te maken, meer bepaald, het beloofde drie keer de GPRS-verbinding als theoretisch maximum. Het zag eruit als een echt Kanaän na GPRS, hoewel we nog niet wisten dat 3G zou komen, en later 3,5G, wat onze telefoons 3G+ noemden. We zijn nu hier. Laten we numeriek eens kijken over welke theoretische bandbreedtes we het hebben! Laten we beginnen met de langzaamste, die zelfs vóór GPRS bekend was. Dit wordt CSD genoemd, wat in wezen dezelfde inbeloplossing is als traditionele modems. De nominale baudrate kan oplopen tot 9,6 kbit/s. GPRS was al een graadje beter, aangezien het theoretisch beschikbaar was op 53 kbit/s. EDGE heeft al een kwaliteitssprong gezien met zijn 236 kbit/s snelheid, en 3G biedt nog meer met de beschikbare overdrachtssnelheid van 384 kbit/s. Dit is zelfs breedband te noemen, maar wat echt breed is, is HSDPA, dat snelheden tot 14,4 Mbit/s aan kan.
Dus daarmee kwamen we weer terug bij het heden. Zoals je kunt zien, is mobiel internet echt veel veranderd op het gebied van bandbreedte, dus iedereen die tegenwoordig op een mobiel netwerk wil netwerken, kan dat doen met snelheden met voldoende dekking), wat een schande is voor veel vaste diensten. Het internet is echter niet zonder grenzen, maar de limiet is niet langer de technologie, maar onze portemonnee. Natuurlijk moeten we ook kunnen profiteren van de geneugten van het mobiele net, en daarvoor hebben we hardware nodig. Het is niet verwonderlijk dat we Edimax-apparaten opnieuw gebruiken om de geneugten van mobiel netwerken uit te proberen! Dus laten we nu eens kijken naar de accessoires van het mobiele net, en dan testen waartoe het netwerk in staat is!
