Philips BDM4037UW - De reus die niet alleen om grootte geeft
Praktijkervaring, gebruik
Uitpakken was niet meer makkelijk door de grootte van het scherm. Mijn auto heeft een grote kofferbak, maar ik moest de achterbank neerklappen om hem mee naar huis te nemen. Ik kwam alleen via de voordeur binnen met hulp, ik had vier handen nodig vanwege de grootte van de doos. Door het gebogen display hoef je de doosgrootte van een gemiddeld 40 inch beeldscherm niet te berekenen. Een dikke laag piepschuim in het karton beschermt de hardware, daarom is het niet gemakkelijk om te markeren.
Voor de ingebruikname heb ik mijn twee gebruikte FHD-beeldschermen van de desktop verwijderd. Ik heb de basis geïnstalleerd, de kabels aangesloten, HDMI gebruikt, helaas heeft mijn VGA-kaart nog geen Display Port. Dit was echter niet een nog groter probleem, aangezien HDMI 2.0 al in staat is om de vereiste datastroom over te dragen, zelfs met een 60 Hz-update. Ik zette de monitor aan, paste de grootte van de pictogrammen en vergelijkbare standaardinstellingen aan, en ging er gewoon voor zitten en dacht: hoeveel geld ik ook had, ik zou nooit, ooit in een stinkend leven zo'n scherm kopen voor mezelf. Laten we het feit terzijde schuiven dat de goedkoopste prijs die ik voor hem vond 180 duizend forint was, dus op dit moment zou het financiële aspect ook een sterke barrière zijn.
Afbeeldingen retourneren de grootte niet. Na de twee 24-inch schermen tot nu toe, had de Philips BDM4037UW het formaat van een oceaanstomer naast een verder groot Donau-cruiseschip. Als ik naar het midden van het scherm keek, konden de randen alleen worden vastgelegd door mijn perifere zicht. Als ik er een 4K-video op startte, moest ik mijn hoofd draaien om gebeurtenissen aan de randen of hoeken van het scherm in de gaten te houden. Ik vond dat dit beeldscherm ongeschikt was voor welke normale activiteit dan ook.
Zoals ik hierboven schreef, staat de monitor nu anderhalve week op mijn bureau. De eerste 3-4 dagen waren genoeg om me te laten wennen aan de maten, 5-6-7. dagen ben ik hem al op ware grootte gaan gebruiken. Twee FHD-formaat browservensters, daarboven een FHD-formaat Photoshop, plus een FTP-client, en soms een server op een extern bureaublad waar ik even aan moest werken.
Ergens in de 8e-9e. rond de dag merkte ik hoeveel ik ervan hou dat het scherm gebogen is. Het verscheen pas toen, maar bij dit beeldformaat, als we dicht bij de monitor zitten, is het erg handig dat de distale randen van het scherm dichter bij ons komen vanwege de buiging. In het geval van televisies glimlachte ik altijd naar de advertenties, waarin als een van de voordelen van gebogen schermen werd vermeld dat het beeld ons omringt vanwege de kromming. Natuurlijk omringt het ons zeker vanaf 3-4 meter... Maar in het geval van de monitor, wanneer het midden van het paneel tijdens het werken amper 30-40 inch van ons gezicht verwijderd is, omringt het beeld ons echt.
Na anderhalve week moet ik zeggen dat er nog nooit een test is geweest waarbij mijn mening zo veranderd is sinds mijn eerste indruk. Vaak had ik het gevoel dat ik veel wist, de hardware die ik testte was onnodig groot, onnodig chic, en in de meeste gevallen voelde ik hetzelfde aan het einde van de test. Het beste dat had kunnen gebeuren, was dat ik enige subtiliteit zag tussen de vaardigheden die aanvankelijk aan mijn aandacht ontsnapten, zodat ik het resulterende beeld een beetje kon nuanceren.
Bij de Philips BDM4037UW vond er echter een volledige draai plaats na de eerste indruk. Na anderhalve week heb ik het gevoel dat de enige barrière tussen de monitor en mij de prijs is, die momenteel helaas niet in het budget past. Wat zeker is, is echter dat ik nu weet dat er veel meer ruimte is om te evolueren van dubbele FHD-schermen, en het werk kan zelfs leuker zijn dan wat mijn eigen monitoren bieden. De vensters verduisteren elkaar niet, schakelen tussen applicaties is niet nodig, alles is direct voor mij beschikbaar. Ik hou ervan!
