Demonstratie en test van 35 fans

Gegevens van onze testdeelnemers

Zoals je in de inleiding kunt lezen, is een van de belangrijkste factoren voor fans de peiling. Lange tijd waren er alleen glijdende - of, als je de voorkeur geeft aan een zweefvliegtuig - gelagerde ventilatieopeningen, en toen verschenen kogelgelagerde versies. We zijn hier al jaren dol op, want hoeveel beter het klinkt om een ​​kogelgelagerde ontluchting te hebben. Toen, naarmate de tijd verstreek, begonnen glijdende lagerstukken terug te lekken in de schappen, naast niet alleen het goedkope maar ook het duurdere segment. Om het nog ingewikkelder te maken, verschenen er ook vloeistofdragende ventilatoren. Hier weet de gemiddelde koper dus niet meer waar hij mee te maken heeft, want wat is dat voor een vloeistof in de motor in plaats van in het lager. Domheid. Zoiets kan niet bestaan, en als we verder lezen, zal blijken dat het niet eens bestaat.

Kogellager

Laten we beginnen met de ventilatoren met kogellagers! Ik denk dat iedereen wel een idee heeft hoe zo'n lager eruit ziet. Over het algemeen bestaat het lager uit drie hoofdonderdelen. Deze ringen, waarvan de binnenste op de as wordt gedrukt, de buitenste, die in contact staat met het lagerhuis, en de kogels, die, met een beetje overdrijving, wrijvingsloos lopen mogelijk maken, rotatie tussen de twee ringen, zoals de motor as en het lagerhuis.

Technologie heeft ook voor- en nadelen. De voordelen zijn dat ze in normale gevallen relatief onderhoudsvrij werken, door de lage wrijving een kleine kans op slijtage hebben en een lange levensduur hebben. Hun nadeel is dat de as op ten minste twee plaatsen moet worden gemonteerd om te voorkomen dat deze gaat slingeren en lawaai maakt. Het geluid is hoger dan dat van een glijlager omdat er simpelweg geen technologie is die volledig normale kogels en ringen kan produceren tegen de juiste productiekosten. Door deze onregelmatigheden zal het kogellager dan een beetje "slaan" en zal er geluid ontstaan. Naar mijn mening is het ergste van de fans dat ze vanwege hun grootte niet veel kogellagers in de motoren kunnen plaatsen, wat er opnieuw toe leidt dat de run niet soepel zal verlopen.

Glijlager of glijlager

Er is echter een oplossing waarbij geen kogels nodig zijn en dat is het glijlager. Zoals elke oplossing heeft het zijn voor- en nadelen, maar voordat we daarop ingaan, laten we eens kijken naar welke componenten een lager vormen.

Ook hier moeten we ons meteen herstellen, want in het geval van een ventilator kunnen we het maar over één hoofdonderdeel hebben, en dat is de lagerbus. Deze is in de meeste gevallen van brons, en zeker in het geval van de beluchters die we bespreken. De bronzen bus wordt eenvoudig in het lagerhuis gedrukt en de as draait in het midden van de bus. Hier komt de grote vraag wat zonder smering de rotatie helpt, waarom niet genoeg warmte produceren om de hele structuur erin te krijgen. Omwille van de nauwkeurigheid is het vermeldenswaard dat een aspen nodig zal zijn buiten de bus, in het geval van ventilatoren, in plaats van een steunschijf, die verhindert dat de motoras verticaal beweegt.

Het feit dat er geen smering is, is natuurlijk niet waar, het is gewoon niet opvallend. Brons, als een legering, bevat een verscheidenheid aan andere metalen, waarvan sommige zachter zijn en een betere smering bieden dan koper. De meest voorkomende soorten zijn aluminium, tin en loodbronzen bussen. Loodbrons is ook de beste oplossing hiervan, omdat het de beste smering van de drie heeft, het voldoende slijtvast is in vergelijking met het, dus het is ook minder vatbaar voor plakken. Bronzen bussen worden ook in olie gekookt voor een betere smering, waardoor hun glij-eigenschappen verder worden verbeterd.

Zoals we hebben geschreven, heeft het glijlager ook voor- en nadelen. Hun voordelen zijn een eenvoudige structuur, goedkope productie, bijna volledig gebrek aan neiging tot zwaaien en stille werking. De nadelen zijn de hogere wrijving, de resulterende snellere slijtage en het feit dat ze gevoeliger zijn voor smeringstoringen.

Vloeistoflager

In ons geval hebben we het over een oplossing genaamd S-FDB (Fluid Dynamic Bearing), een handelsmerk van Sony. Het lager is eigenlijk niets meer dan een glijlager. Het belangrijkste verschil met de conventionele oplossing is dat er in dit geval een hogedruk oliefilm wordt gevormd tussen de as en de bus, die zorgt voor smering. Aan de "bodem" van de motor, d.w.z. aan de zijde van de as tegenover de messen, bevindt zich een oliebad, waarin het uiteinde van de as "staat". Hoewel er geen precieze beschrijving van de technologie is gevonden, is het waarschijnlijk dat de vernauwing van de spleet tussen de as en de bus en de rotatie zal resulteren in de vorming van de hogedruk-oliefilmlaag die zorgt voor glijden. Aan de bovenkant van de bus bevindt zich een afdichting om te voorkomen dat olie naar het blad lekt.

Een ander interessant feit is dat we in de motor extra magneten vinden onder de bladen, die tot doel hebben de oscillatie zoveel mogelijk te verminderen, zodat de rotor en het blad gelijkmatiger draaien, waardoor slijtage en geluid worden verminderd.

Dankzij de technologie van Sony hebben conventionele glijlagers een veel lager geluidsniveau en een veel langere levensduur, driemaal de levensduur van traditionele oplossingen. We hebben hier natuurlijk nog geen praktisch bewijs voor, maar over een paar jaar zal blijken of de fabrieksgegevens kloppen.

Nu we het einde van de beschrijvingen van de lagers hebben bereikt, mogen de proefpersonen worden voorgesteld!