USB-revolutie
USB. Iedereen weet wat deze afkorting betekent. Tegenwoordig is het gebruik ervan volkomen natuurlijk, maar dit was niet altijd het geval. Er was eens, ergens tussen dinosaurussen en USB, een tijd dat we een heleboel verschillende connectoren op de achterkant van een pc vonden. Hun gemeenschappelijke resultaat was het naaldontwerp, d.w.z. waarbij een plug die was gestikt met contactnaalden in een tegenhanger met gaten moest worden gestoken, en omgekeerd moesten de gaten in de naalden worden gestoken. Dat moet handig zijn geweest toen deze connectoren door een nieuwe standaard moesten worden gemarkeerd met verschillende kleuren omdat de enkele gebruiker ze niet meer door elkaar haalde.
Toen kwam ineens het ingenieuze idee van wat als alle randapparatuur dezelfde connector zou gebruiken? Wat als deze randapparatuur op de machine kan worden aangesloten zonder deze uit te schakelen? Wat als we de naalden voor eens en voor altijd in de vergetelheid zouden duwen? Eén vraag werd beantwoord, USB!
De eerste USB-standaard was vrij traag, maar kende meer dan de gebruikelijke seriële en parallelle poorten. Hij wist meer, en niet alleen in snelheid, maar ook in het feit dat het Plug n' Play was. Destijds was het net zo magisch als 3D nu is. Als het niet op de doos van een nieuw randapparaat zat, zou het niet eens kunnen worden verkocht. Natuurlijk werd de verpakking van de USB-gadgets niet gespaard!
De “traditionele” USB-aansluitingen
USB 1.0 bleek na verloop van tijd niet voldoende. Met een overdrachtssnelheid van 12 Mbit/sec was het niet genoeg voor alleen muizen en zwakkere webcams. Hierdoor moesten we verder, dus USB 2.0 was geboren. Toen het aankwam, zeiden de slimmeriken dat we hier de FireWire (IEEE 1394a) -standaard kunnen vergeten, omdat USB 2.0 sneller is. Toen bleek dat het op papier echt zo is, maar alleen daar. De maximale overdrachtssnelheid is een grote stap voorwaarts ten opzichte van USB 1.0, aangezien deze nu in staat was tot 480 Mbit/sec. Daarentegen kende FireWire slechts 400 Mbit/sec. Toen moesten we ons natuurlijk realiseren dat papieren formulieren niet altijd gerechtvaardigd zijn in het leven. USB 2.0 hield ervan om procit te eten. Laten we duidelijker zeggen dat het geen puur hardware-oplossing was in tegenstelling tot IEEE 1394a. Hierdoor is de oudere standaard tot op heden niet volledig verdrongen. De kans is groot dat USB 3.0, dat eerder dit jaar debuteerde, aan deze taak zal voldoen, laten we eens kijken waarom!
